Por Hristo Smirnenski
Texto y traducción del búlgaro al español por Marco Vidal González*
Crédito de la foto www.wikipedia.com
“¡Que haya día!”,
Poema de Hristo Smirnenski (1898-1923)
Hristo Smirnenski es uno de los mayores poetas de Bulgaria. А pesar de su corta vida y de los apenas tres años de producción literaria, dejó un importante legado poético. Es de los primeros poetas búlgaros en tratar la temática social, influenciado por los ideales socialistas en auge en su época. En sus textos y poemas puede apreciarse el anhelo y la necesidad por derrocar el viejo mundo y construir uno nuevo. Su principal poemario es Да бъде ден! (‘¡Que haya día!’), que da nombre a uno de sus más míticos poemas y cuya traducción al español puede encontrarse más abajo. Smirnenski muere de tuberculosis poco antes de cumplir los 25 años.
¡Que haya día!
Negra es la noche y siniestra,
la noche es helada como la muerte.
En el pecho desgarrado de la tierra
fluye lenta la sangre ardiente.
Entre el humo de las ruinas
el demonio sin ojos de la guerra
ondea feroz la bandera
espada contra espada sin cesar resuenan.
Entre tinieblas, opaca y espesa
se eleva la silueta siniestra
de una enorme cruz,
y el gentío desde todos lados
avanza, perseguido,
por la ira del dios áureo.
Y la oscuridad se hace más densa,
y la multitud lenta se agolpa.
De aire están sedientos los pechos;
los ojos piden luz,
un ansia, un único sueño
arde y se funde en las almas
y a través de las lágrimas y la sangrienta represión,
a través del horror de la fría oscuridad
un grito rebelde truena:
¡Que haya día! ¡Que haya día!
————————————————————————————————-
(poema en su idioma original, búlgaro)
Да бъде ден!
Нощта е черна и зловеща,
нощта е ледна като смърт.
В разкъсаната земна гръд
струи се бавно кръв гореща.
В димящите развалини
безокий демон на войната
развял е хищно знамената
и меч въз меч безспир звъни.
Сред мрака непрогледно гъст
стърчи злокобен силует
на някакъв грамаден кръст,
и хилядни тълпи отвред
вървят, подгонени натам
от яростта на златний бог.
И мрака става по-дълбок,
тълпите нижат се едвам.
За въздух жадни са гърдите,
очите молят светлина,
един копнеж, мечта една
гори и се топи в душите
и през сълзи и кървав гнет,
през ужаса на мрак студен
разбунен вик гърми навред:
«Да бъде ден! Да бъде ден!»
*(Sanlúcar de Barrameda-España, 1995). Poeta, traductor y profesor de español. Graduado en Lenguas Modernas y sus literaturas con mención en Lenguas Eslavas por la Universidad de Granada (España). Obtuvo el Premio Mundos y Colores (2017) de la Asociación de Periodistas hispanohablantes de Bulgaria por su blog literario La tortuga búlgara, donde escribe sobre lengua, literatura y cultura búlgaras. Traduce poesía del búlgaro y el macedonio al español. Es redactor en la revista búlgara Нова социална поезия (‘Nueva Poesía Social’) y escribe en su blog literario La Tortuga Búlgara. En la actualidad, se desempeña como profesor de español en Bulgaria, Uzbekistán y Letonia. Entre sus traducciones del búlgaro destacan Nueva Poesía Social. La Antología (2020), Muchacha blanca de Vladimir Sabourín (2020), El muchacho azul de Aleksandar Vutimski (2020), Urban Perfume de Vania Válkova (2020), En el filo de la aguja de Ruzha Velcheva (2021) y las antologías Hermanos del polvo: 6 poetas búlgaros contemporáneos (2021) y Nueva Poesía Social. Antología II (2022).