Vallejo & Co. presenta una selección de poemas de Elizabet Yóskova, poeta integrante del libro Nueva Poesía Social. La Antología (2020), publicado este año por CreateSpace Ed. el que pueden encontrar dando click aquí.
Por Elizabet Yóskova*
Traducción del búlgaro al español por Marco Vidal González**
Crédito de la foto (izq.) CreateSpace Ed. /
(der.) la autora
3 poemas de Nueva Poesía Social. La Antología (2020),
de Elizabet Yóskova
Hoy hace un calor horrible
Mi sudor es dulce y huele a carroña
He tirado todas las camisas de plástico
Mi cabello de plástico se derrite sobre mis hombros desnudos.
¡Necesito aire!
Qué es aire, preguntan mis hijos.
No hay cigarros, ya que no queda tabaco.
No hay alcohol, ya que no quedan frutas.
Qué es frutas, preguntan mis hijos.
Vosotros los jóvenes nunca lo sabréis…
¿Cómo me enterrarán entonces, si ya no queda tierra..?
El cemento difícilmente se rompe.
No hay nada tan trágico, está claro
Solo dos personas que se han ido
El uno del otro
Alguien las ha observado desde su ventana
Seguramente
Mientras se fumaba un cigarrillo
Seguramente
Cómo permanecían, con sus frentes juntas
Cómo permanecían quietos
Cómo su aliento revoloteaba formando nubes
Parece una aureola común baja la farola
En el tiempo en el que el hombre apagó su cigarrillo
Los dos de abajo se dieron media vuelta
Contando sus pasos el uno del otro
Al igual que antes de un fusilamiento
Al igual que antes de un duelo.
Se marchó cuando tenía trece años
Y durante otros trece no ha parado
Cuando le preguntan dónde vive
Dice no lo sé
O no estoy segura
Se ríe
Trece habitaciones ha tenido
Trece camas
Trece cocinas
Trece veces su equipaje repleto de ropa
Y macutos
Macutos por todas partes
Para unos cuantos meses
Después
…
Tiene que huir
Cierra la puerta
No vuelve
La ves caminando encorvada
De su cuello cuelga una cadenita
En lugar de recuerdos
Llaves colecciona
——————————————————————————————————————————–
(poemas en su idioma original, búlgaro)
Днес е ужасна, ужасна жега
Потта ми е сладка и мирише на леш
Изхвърлих всички пластмасови ризи
Пластмасовата ми коса се топи по голите ми рамене.
Дайте ми въздух!
Какво е това въздух – питат децата ми.
Няма цигари, защото няма тютюн.
Няма алкохол, защото няма плодове.
Какво е това плодове – питат децата ми.
Вие младите никога няма да знаете…
Как ли ще ме заровят, като няма вече пръст…
Циментът се чупи трудно
Няма нищо трагично, разбира се
Просто двама човека са си тръгнали
Един от друг
Някой ги е наблюдавал от прозореца си
Сигурно
Докато е пушел цигарата си
Сигурно
Как стоят, допрели чела
Как не помръдват
Как дъхът им се вие на облаци
Изглежда като общ ореол под уличната лампа
За времето в което човекът е загасил цигарата си
Двамата долу са се обърнали кръгом
И броят крачките си един от друг
Като преди разстрел
Като преди дуел.
Тръгнала е, когато е била на тринайсет
И още тринайсет не се е спирала
Когато я питат къде живее
Казва не знам
Или не съм сигурна
Смее се
Имала е тринайсет стаи
Тринайсет легла
Тринайсет кухни
Тринайсет пъти багажникът пълен със дрехи
И сакове
Навсякъде сакове
За няколко месеца
После
….
Трябва да бяга
Заключва
Не се връща
Виждаш я – крачи приведена
На врата й тежи верижка
Вместо спомени
Колекционира ключове
*(Smolyan-Bulgaria, 1996). Poeta. Reside entre Háskovo y Sofía (Bulgaria). Se dedica a la enseñanza de lenguas extranjeras en un colegio. Su pasión es el arte.
**(Sanlúcar de Barrameda-España, 1995). Poeta y traductor. Graduado en Lenguas modernas y sus literaturas con Mención en lenguas eslavas por la Universidad de Granada (España). Obtuvo el premio Mundos y Colores (2017) de la Asociación de Periodistas Hispanohablantes de Bulgaria por su blog literario La Tortuga Búlgara, donde escribe sobre lengua, literatura y cultura búlgaras. Fue finalista en la II Justa Poética Alexandre Amad por su poema “Tres maricas”. Es uno de los redactores de la revista búlgara Нова социална поезия (‘Nueva Poesía Social’), donde publica regularmente. Se desempeña como traductor de poesía del búlgaro y del macedonio al español. Ha traducido y publicado los poemarios Nueva Poesía Social. La Antología (2020), Muchacha Blanca, de Vladimir Sabourín (2020) y El Muchacho Azul, de Aleksandar Vutimski (2020).